Ligjërata 157
Duke nxitur njerëzit drejt përkushtimit Lëvduar qoftë Zoti, që e bëri lëvdatën çelës për kujtimin e Tij, mjet për rritjen e mirësisë së Tij dhe udhërrëfyes për Cilësitë dhe Dinjitetin e Tij.
O krijesa të Zotit, koha do të veprojë mbi mbijetuesit njësoj si me ata që shkuan. Koha që ikën s’kthehet më mbrapsht dhe asgjë që është në të, nuk mbetet për jetë. Më të vonshmet punë të saj janë njësoj me më të hershmet, problemet që ajo sjell dynden njëri mbi tjetrin, dhe flamujt që ajo valëvit pasojnë njëri-tjetrin. Dhe kështu ju merr zvarrë pas ditës së saj të fundit, duke ju munduar si ato gamilet e thara për një pikë ujë nga muaj të tërë udhëtim.
Kush merret me gjëra që s’kanë të bëjnë me përmirësimin e vetes, hutohet në errësirë dhe mbetet mes rrënojave. Shpirti i tij djallëzor e fut keq në vese dhe i bën të duken të bukura punët e tij të shëmtuara. Kujtoni: Parajsa është pika e mbërritjes për ata që janë përpara në punët e mira, dhe Skëterra është fundi për ata që bëjnë teprime. Dijeni, o krijesa të Zotit, që përkushtimi është fortesa e pamposhtur, kurse mungesa e tij është streha e dobët, që nuk i mbron dot njerëzit e saj dhe nuk i jep siguri atij që strehohet në të. Dijeni:
Vetëm përkushtimi e thyen thumbin e mëkatit dhe vetëm me bindje e besim arrihet qëllimi i fundit. O krijesa të Zotit, kijeni frikë Atë në punët që ju janë më të dashura e të shtrenjta. Se Zoti jua ka treguar udhën e së vërtetës e jua ka ndriçuar shtigjet e saj, që ju të mund të zgjidhni midis lumturisë së pafundme e ndëshkimit të përjetshëm. Prandaj mblidhni në këto ditë të vdekësisë për ditët e përjetësisë. Ju jeni informuar për zahirétë, jeni urdhëruar të ecni, dhe ju është thënë të nxitoni e të niseni.
Qëndrimi juaj këtu është si i atij karvanit që pret buzë rrugës e s’e di se kur i vjen urdhri për t’u nisur. E ç‘mund të bëjë në këtë botë ai që është krijuar për në botën tjetër? Ç’i duhet pasuria, përderisa do ndahet prej saj pas një kohe të shkurtër, ndërkohë që për të do mbeten më pas vetëm pasojat e saj të këqija dhe llogaria?
O krijesa të Zotit, mos e flakni të mirën që Ai ju premtoi e mos e lakhesap për çfarë keni bërë; atë ditë do të ketë shumë drithërima e tmerret e saj do të mplakin dhe fëmijët. Dijeni, o krijesa të Zotit, që vetë vetja juaj ju mban nën vëzhgim; gjymtyrët tuaj janë rojet e dëshmitarët përherë të zgjuar e të besuar, që regjistrojnë punët tuaja dhe shënojnë numrin e frymëmarrjeve tuaja. Prej tyre s’mund t’ju fshehë as terri i natës e prej tyre s’mund t’ju ndajnë as dyert e mbyllura. Sigurisht, e nesërmja është mjaft pranë së sotmes. E sotmja merr fund me gjithçka e menjëherë pas saj vjen e nesërmja.
Çdokush nga ju ka arritur pothuaj atë pjesë të dheut ku do rrijë fillikat e që do të jetë varr për të. E ç’mund të thuhet për këtë qeli të izoluar, për këtë vend të vetmuar të qëndrimit e dëbimit?! Mu sikur e kam ndër veshë zërin e bririt, tek vjen mes jush e ju urdhëron të ringjalleni, e ju shoh tek keni dalë për t’iu nënshtruar gjykimit. Tani para jush kanë rënë perdet e falsitetit dhe shfajësimet tuaja nuk kanë më vlerë. Tani ju ka dalur e vërteta sheshit dhe punët tuaja janë bërë pasoja. Prandaj, mësoni nga she-mbujt, nxirrni përfundime nga zik-zaket e jetës dhe përfitoni nga ata që ju sjellin paralajmërim.