Ligjërata 152

Lidhur me madhështinë dhe atributet e Zotit 

Lavdi pastë Zoti, që e dëshmon qenien e Tij përmes krijimit të Tij, ndodhjen e Tij përtej krijimit përmes risisë së krijimit të Tij, si dhe pangjashmërinë e Tij me krijimin përmes ngjashmërive e afërive në krijim. Shqisat s’e rrokin dhe perdet s’e fshehin dot Atë, sepse Bërësi ndryshon nga e bëra, Kufizuesi nga e kufizuara dhe Mbështetësi nga i mbështeturi. Ai është Një, por jo si i parë në numërim, është Krijuesi, por jo përmes veprimtarisë apo punës, është Dëgjuesi, por jo përmes ndonjë organi fizik, është Shikuesi, por jo përmes hapje-mbylljeve të syve, është Dëshmitari, por jo përmes pranisë fizike, është i Dukshmi, por jo përmes vendit që zë në hapësirë, është i Shfaquri, por jo përmes pamjes, dhe është i Fshehti, por jo përmes transparencës dhe imtësisë. Ai është i Dallueshmi nga gjërat, sepse i zotëron dhe i ka nën pushtet, kurse gjërat dallohen prej Atij, për shkak të nënshtrimit të tyre ndaj Tij dhe të orientimit të tyre drejt Tij.

Ai që e përshkruan Atë, e kufizon. Ai që e kufizon, e numëron. Ai që e numëron, mohon përjetësinë e Tij. Ai që pyet ‘si?’, kërkon përshkrimin e Tij. Ai që pyet ‘ku?’, e lidh, në fakt, Atë. Ai është njohësi, edhe kur s’ka gjë për të njohur, Ai është Mbështetësi, edhe kur s’ka gjë për të mbështetur, Ai është i Pushtetshmi, edhe kur nuk ka gjë për të mbajtur nën pushtet.

Pjesë e po asaj ligjërate për Imamët

I lartësuari është lartësuar, diamanti i ka treguar shkëndijat, ç’ishte për t’u shfaqur është shfaqur dhe ç’ishte shtrembëruar është drejtuar. Zoti ka prurë një popull në vend të një tjetri e një ditë në vend të një tjetre. I kemi pritur këto ndryshime si shiun pema e zhuritur. S’ka dyshim që Imamët janë mëkëmbës të Zotit mbi krijesat e Tij, se janë ata që i bëjnë ta njohin Zotin. Askush nuk do futet në Parajsë, veç atyre që i njohën e që njohin dhe Atë, dhe askush nuk do të flaket në Skëterrë, përveç atyre që i mohuan e që mohojnë dhe Atë.

I Madhi Zot ju ka shquar kur ju dha Islamin e ju zgjodhi për të. Dhe kjo, sepse Islami ka emrin e sigurisë dhe është simbol i nderit. Rrugën e tij e ka shtruar vet Zoti e vet Ai i ka zbuluar argumentet e tij përmes njohjes së hapët dhe nënkuptimeve misterioze më të thella. Çuditë e tij nuk shterojnë e mrekullive të tij s’u dihet fundi. Ai përmban mirësi përherë në lulëzim dhe fener për terrin. Dyert e virtytit s’mund të hapen, veçse me çelësat e tij, dhe as mugëtira s’çahet dot, përveçse me fenerët e tij. Zoti i ka mbrojtur pikat e tij të pakapshme dhe u ka lejuar të mirëve të ushqehen në meratë e tij. Ai ka shërim për atë që është futur në udhë të keqe, dhe mbështetje të plotë për atë që do mbështetje.