25. Udhëzime

 Këtë letër me udhëzime Imam Aliu e kishte shkruar për nëpunësit e caktuar për të mbledhë zekatin e lëmoshat. Këtu është veç një pjesë e vogël e saj, ku shihet ku jdesi i tij i jashtëzakonshëm për të lartësuar shtyllat e së Drejtës e krijuar modele drejtësie në gjithë fushat e veprimtarisë njerëzore, qofshin ato të mëdha apo të vogla, delikate apo serioze Punoni të përkushtuar ndaj Zotit të Madh e të Vetëm e mos u ngjallni frikë muslimanëve. Mos shkelni në ara të tyre në mënyra që i bëjnë të dësh përohen.

Mos u merrni më shumë se pjesa që ka Zoti në kamjen e tyre. Kur shkoni te ndonjë fis, prisni në vendet ku marrin ujë e mos u futni nëpër shtëpi ra; afrohuni drejt tyre me dinjitet e qetësi dhe uluni me ta. Dhe t’i përshëndet ni. Mos i lini kurrë pas dore përshëndetjet e mos i bini shkurt. Pastaj t’u thoni: “O robër të Zotit, na ka dërguar mëkëmbësi e Kalifi i Tij për të marrë pjesën që ka Zoti në pasurinë tuaj. A ka gjë në pronën tuaj, që të jetë pjesë e Tij?

Në qoftë se ka, jepjani Mëkëmbësit të Tij”. Në thëntë ‘jo’ ndonjë prej tyre, mos e bëni më këtë pyetje, e në thëntë ‘po’, shkoni pas tij. Mos e frikësoni e kanosni, duke ushtruar presione e dhu në kundër tij, po merrni ç’t’ju japë vetë, argjend a flori qoftë. Po të ketë bagëti   e devé, mos u futni ndër to pa lejen e tij, sepse pjesa më e madhe është e tij. Dhe kur të futeni, mos u sillni sikur të ishte malli juaj e mos bëni veprime të dhunshme. Mos i trembni kafshët, mos i ngacmoni dhe mos bëni që pronari të trishtohet për to. Ndajeni pronën në dy pjesë dhe lini pronarit të zgjedhë. Mos e kundër shtoni zgjedhjen e tij. Pastaj ndajeni të mbeturën në dy të tjera e lëreni të zgjedhë përsëri, pa ia kundërshtuar zgjedhjen.

Vazhdoni kështu sa të mbetet aq sa mjafton për të për-mbushur detyrimin ndaj Zotit. Vetëm atëhere mund ta merrni pjesën e Tij. Por, nëse pronari e vë në dyshim veprimin tuaj, dëgjojeni mendimin e tij, bashkojini të dyja pjesët e ndara dhe përsëriteni nga e para gjithë ç’keni bërë, derisa të nxirrni nga prona e tij pjesën e Zotit.

Mos merrni kafshë të plakura, të rrëgjuara, të sëmura e shëndetliga. Mos ia jepni në kujdestari kafshët njeriu tjetër, përveçse atij, te i cili keni besim se do bëjë kujdes për pronën e muslimanëve, deri sa të dorëzohet tek Imami dhe Kalifi i tij, që pastaj do ta shpërndajë. Mos ua lini në dorë njerëzve dosido, po vetëm atyre që pranojnë me dëshirë, që i janë përkushtuar Zotit, që ngjallin besim se dinë t’i ruajnë, që nuk sillen ashpër me to, që s’i bëjnë të vrapojnë vend e pa vend dhe që nuk i stërmundojnë e lodhin.

Pastaj na dërgoni ç’keni mbledhur, që të bëjmë me të sipas urdhrit të Zotit. Porositeni bariun që do përkujdeset për kafshët, që të mos i ndajë nënat nga të vegjlit e tyre, të mos i përdorë si kafshë barre dhe të mos e mjelë deri në fund qumështin e tyre, sepse kjo mund t’u dëmtojë të vegjlit. T’i trajtojë të gjitha kafshët barabar, t’i lodhë me radhë e njësoj të gjitha, t’i lejojë të çlodhen e të mos i ngasë shumë, sidomos ato, të cilave u janë ngrënë thundrat më shumë. Kur kalojnë nëpër burime uji, t’i ndalojnë për të pirë dhe të mos u shmanget tokave me gjelbërim për t’u futur vendeve të shkreta.

T’i lërë të çlodhen herë pas here dhe t’u japë më shumë kohë në vendet ku ka ujë e bar. Në këtë mënyrë, ato do të jenë të shëndetshme e plot gjallëri kur të vijnë këtu, e jo të lodhura e të raskapitura. Pastaj ne do t’i shpërndajmë në pajtim me porositë e Kur’anit e të Sunnetit të Profetit të Zotit. Sigurisht, kjo do t’ju sigurojë burime të mëdha shpërblimi dhe do t’ju ndihmojë për të ecur në udhën e mbarë, në e dashtë Zoti një gjë të tillë.