On je Hasan ibn (sin) Ali ibn Hašim ibn Ahmed ibn Alevi ibn Ahmed ibn Abdurrahman ibn Muhammed ibn Abdullah ibn Husejn ibn Ajderus ibn Ahmed ibn Ebu Bekr ba Akil ibn Abdurrahman ibn Omer ibn Abdu Rahman ibn Akil ibn Abdu-Rahman Es-Sekkaf ibn Muhammed ibn Ali ibn Alevi ibn Fekih el-Mukaddem Muhammed ibn Ali ibn Muhammed ibn Ali ibn Alevi ibn Muhammed ibn Alevi ibn Ubejdillah ibn Ahmed el-Muhadžir ibn Isa ibn Muhammed Nekib ibn Ali el-Urajdi ibn Džafer es-Sadik ibn Muhammed el-Bakir ibn Ali Zejnulabidin ibnul Husejn ibn Ali ibn Ebi Talib we ibnu Fatima ez-Zehra bintu Resulillah sallallahu alejhi ve alihi ve sellem. 

 

Dakle Poslanikov a.s. direktni potomak od njegove kćeri Fatime. Rođen u Ammanu (Jordan) četvrtog ševala 1380. hidžretske tj. 1961. g. po gregorijanskom kalendaru. Pored fakultetskog, prošao je kroz tradicionalno islamsko obrazovanje pred najeminentnijim islamskim znalcima današnjice. Neki od njih su šejh Muhammed Ramadan el-Buti, šejh Hašim Medžzub, šejh Husej Hitab i druga poznata imena u Šamu.

 

Zatim odlazi u Maroko gdje se susreće sa eminentnim znalcem i muhadisom ovog vremena, šejhom Abdullahom ibn Siddikom el Gumarijem (jedan od poznatijih učenjaka al-Azhara prethodnih decenija) od kojeg je najviše čuo i vidio, čime se otvara i njegov naučni put.

 

Od učenjaka Maroka sa kojima se susreo i koji su mu predali idžazetnamu u hadisu i drugim znanostima, između ostalih su i sejjid muhadis Abdul Aziz ibn Sidik el-Gumari i sejjid Abdul-Hajj ibn Siddik el-Gumari, dva brata poznatog muhadisa Abdullaha ibn Siddika, spomenutog prethodno.

 

Zatim sejjid šerif musnid Abdul-Kadir ibn Ahmed es-Sekkaf, šejh Ebul Fejd Jasin el-Feddani el-Mekki, šejh muhadis, eminentni znalac Habibur Rahman el-Eazami i drugi koje je pobrojao u zasebnoj knjizi El-ithaf fi mešajihi we esanidi Hasan ibn Ali es Sekkaf, a dosežu oko četrdeset učenjaka.

 

Šejh Hasan je vrsni stručnjak u hadiskoj nauci, naš suvremenik, čije ime iako nepoznato našoj široj javnosti, bez sumnje predstavlja jedno od najvećih imena današnjice u hadiskoj znanosti te i u drugim naučnim islamskim disciplinama.

 

Šejh Hasan živi i radi u Jordanu, pripadnik je Šafijske pravne škole, izdao je do sada preko stotinu knjiga i radova, član je Jordanskog naučnog instituta akademije Ehlu-l-bejt, a ujedno je i lični savjetnik princa Gazija. Poznat je u islamskom svijetu kao zagovarač  zbližavanja islamskih škola (međumezhebski ekumenizam), kao što je u isto vrijeme još poznatiji kao kritičar i opovrgavatelj vehabijsko-selefijske opcije kojoj negira taj tobožnji selefizam tj. njegovu autentičnost i ortodoksnost, pojašnjavajući kako je djelovanje ove skupine kamen spoticanja i osnova neuspjeha na putu zbližavanja muslimana, te prepreka za bilo kakav dijalog i suživot sa pripadnicima drugih islamskih opcija ili religija.

 

Autora čini interesantnim i to što vodi porijeklo od Božijeg Poslanika s.a.w.s. a uz to je i vrstan poznavalac nauke o rodoslovlju (genealogije). Njegov pradjed obnašao je funkciju muftije u Mekki u osmanskom periodu kada su muftije i imami dva časna harema bili odabirani samo iz redova Alevita tj. Poslanikovih s.a.v.s. potomaka, a to je bilo prije zauzimanja časne Mekke i presvjetle Medine od strane vehabija.

 

Učestvovao je i obraćao se na mnogim islamskim svjetskim simpozijima i skupovima od kojih su:

 

- Hasenijska predavanja koja se svake godine organizuju u pokroviteljstvu kralja Maroka u mjesecu Ramazanu i gdje se vodi dijalog o mnogim islamskim savremenim i drugim pitanjima;

 

- na predavanjima u Maleziji na predavanjima i okruglim stolova na temu savremenih akaidskih problema u islamskom svijetu koje se tiču vahabijske problematike;

 

- na naučnim skupovima na Azharu, gdje bio pozvan od studentskih udruženja da drži predavanja i daje odgovore na pitanja iz akaida, fikha, hadisa i drugih islamskih nauka;

 

- na Emiratskoj televiziji u otvorenom programu govorio je na razne islamske teme a naročito one iz oblasti časnog hadisa i međumuslimanskog dijaloga;

 

- na simpoziju u Šri Lanki gdje je govorio na temu savremenih akaidskih problema, međumuslimanskog dijaloga i problema vehabizma; - na simpoziju za međumuslimanski dijalog u Teheranu gdje je upoznao mnoge velikane duodecimalnog šiitskog pravca;

 

- u Omanu gdje je više puta držao predavanja i ostavio fine utiske među Ibadijskom ulemom na čelu sa muftijom Ahmedom Halilijom,

 

- na simpoziju za međumuslimanski dijalog u damasku 1419. po H.

 

 Neka od najznačajnijih djela Šejh Hasan iako relativno mlad (45 godina), iza sebe ima veliko i značajno izdavačko bogatstvo. Napisao je i priredio preko stotinu dijela iz različitih islamskih oblasti među kojima do izraza najviše dolaze njegova dijela iz islamskog vjerovanja, međumuslimanskog dijaloga i kritike vehabizma. Neka od tih djela su:

 

- „Komentar tahavijeve poslanice u islamskom vjerovanju“, knjiga koja ima oko 800 stranica i smatra se pravom enciklopedijom u islamskom vijerovanju. Autor, iako pripadnik Ešarijskog pravca u vjerovanju, nije se libio kritikovati stavove prethodnih učenjaka ukoliko se isti po njegovom viđenju nisu slagali u potpunosti sa časnim Kur'anom i vjerodostojnom Tradicijom;

 

- El-Imta'a vel istiksa'a li edilleti tahrimi teberru'i bil e'ada'a, djelo u kojem se govori o islamskom stanovištu o transplataciji organa i darivanju istih;

 

- „Albanijeve očevidne kontradikcije“, djelo u kojem je u tri toma sa naučnog gledišta muhadisa pojasnio greške Muhameda Nasrudina Albanija, vehabijskog velikana današnjice koje je navedeni pravio prilikom ocjene hadisa,

 

- Et-Tenbih wer-redd ala mu'tekadi kidemil-alem wel-hadd, gdje je na izvrstan način pobio stavove Ibn Tejmije preuzete iz nekih grčkih mitova i filozofije u kojima ibn Tejmije pritvrđuje Bogu granicu, tj. ograničava ga u prostoru i vremenu (što je islamski bogohulno i pomisliti). Također, on u ovom djelu pobija Ibn Tejmijin stav koji naučava bespočetnost materije čime je Ibn Tejmije izašao iz konsenzusa tri nebeske religije, islamskih učenjaka, i nauka svih prethodnika antropomorfističke škole kojoj pripada, te time otvorio široka vrata ateizmu i darvinizmu;

 

- obradio je i korigovao Zehebijevo dijelo El-Uluv zajedno sa kapitalnim predgovorom u kojem je on kao urednik u prvih stotinu stranica predgovora na veoma vješt način dokazao i pojasnio historiju infiltracije antropomorfističkih učenja u Poslaničke predaje. Ovo je jedno od najznačajnijih njegovih dijela;

 

- Sahihu siffeti salatin-Nebijj: djelo u kojem na oko 300 stranica govori o namazu gdje svaki čin u istom argumentovano potvrđuje Kur'anom i hadisom sa stanovišta Šafijske pravne škole, te vodi diskusiju i pobija vehabijske stavove vezane za obredoslovlje, a koji su bili povod nemirima u džamijama od istoka do zapada.