Pismo 49 (pitanje)

11. Muharem, 1330. godine po H.

 

Priznavanje Alijevih vrlina.

 

Imam Ebu Abdullah Ahmed Ibn Hanbel je rekao: “Ono što je preneseno o vrlinama Ali Ibn Ebi Taliba, nije preneseno ni o jednom ashabu Allahovog poslanika.” (Bilježi Hakim u El-Mustedreku ala-s-sahihajn, str. 107. Ali se Zehebi nije poveo za njim u Talhisu. )

 (ما جاء لأحد من أصحاب رسول الله من الفضائل ماجاء لعلي بن أبي طالب)

Ibn Abbas je rekao: “Ono što je o Aliju objavljeno u Kur'anu, nije objavljeno ni o kome drugom.”

(Bilježi ga Ibn Asakir u drugi autori Sunena.)

(ما نزل في أحد في كتاب الله ما نزل في علي)

Drugi put je rekao: (Također ga bilježi Ibn Asakir ) “O Aliju je objavljeno tri stotine ajeta u Kur'anu.”

نزل في علي ثلاثمئة آية من كتاب الله عز وجل

Sljedeći put kaže: “Nije objavljeno nijedno O vjernici a da Ali nije njihov zapovjednik i plemić. Već je Allah korio Muhammedove, s.a.v.a., ashabe na više mjesta u Knjizi časnoj, a Ali je spomenut samo po dobru...” (Bilježi ga Taberani, Ibn Ebi Hatim i drugi autori Sunena. Prenosi ga Ibn Hadžer, kao i tri prethodna hadisa u Es-Savaiku el-muhrike, str. 72, poglavlje 3, glava 9 )

ما أنزل الله: يا أيها الذين آمنوا، الا وعلي أميرها وشريفها، ولقد عاتب الله أصحاب محمد صلى الله عليه وآله وسلم، في غير مكان من كتابه العزيز، وما ذكر علياً الا بخير

Abdullah Ibn Ajjaš Ibn Ebi Rebi'a kaže: “Ali je imao koliko si htio definitivnog iskustva u znanju, prednjačio je u islamu, bio je zet Allahovog poslanika, s.a.v.a., imao je dugoko znanje u sunnetu, bio je odvažan u borbi, širokogrud u imetku.” (Prenosi ga o Ibn Ajjaša hronolozi i autori sunena. Vidjet ćeš ga u navedenoj adresi u Es-Savaiku. )

كان لعلي ما شئت من ضرس قاطع في العلم، وكان له القدم في الاسلام؛ والصهر من رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم، والفقه في السنة، والنجدة في الحرب، والجود في المال

Imam Ahmed Ibn Hanbel je upitan o Aliju i Muaviji, pa je rekao: “Zaista je Ali imao mnogo neprijatelja, pa su njegovi dušmani istraživali ne bi li našli neku njegovu mahanu, pa je ne nađoše. Te dođoše čovjeku (Muaviji) koji je ratovao i borio se protiv njega. Pa su ga iz pakosti prema njemu okivali u zvijezde.” ( Kako bilježi Es-Selefi u Et-Tujurijatu, a prenosi ga Ibn Hadžer na adresi koju smo naveli u Savaiku)

سئل الامام أحمد بن حنبل عن علي ومعاوية، فقال:  ان علياً كان كثير الأعداء، ففتش أعداؤه عن شيء يعيبونه به فلم يجدوه، فجاؤوا الى رجل قد حاربه وقاتله، فأطروه كيداً منهم به

El-Kadi Isma'il, Nesai, Ebu Ali En-Nisaburi i drugi kažu:“Ni o jednom ashabu nije preneseno putem dobrih seneda ono što je došlo o Aliju.” (Što je razglašeno od njih. To prenosi Ibn Hadžer u Es-Savaiku el-Muhrike, str. 72, na početku drugog poglavlja, devete glave. )

لم يرد في حق أحد من الصحابة بالأسانيد الحسان ما جاء في علي

 

 

Vrline ne podrazumjevaju dekret o postavljenju za halifu.

 

 

2.       U to nema sumnje, međutim diskutabilno je to da je Poslanik ostavio dekret o njegovom hilafetu. Navedeni hadisi ne spadaju u tekstove koji su jasni u tome. Već to su hadisi o karakteristikama i vrlinama Imama, a koje se ne mogu nabrojati. I mi vjerujemo, da je on, kerremallahu vedžheh, posjednik tih vrlina i ponad toga. I pored onoga što ste vi spomenuli, mnogo i mnogo toga je propušteno. U svemu tome ne manjka predlaganja za imamet, međutim, kao što već znate, predlaganje nije isto što i dekret o njegovom postavljenju za to.

Selam.

-S-

 

 

Pismo 50 (odgovor)

13. Muharem, 1330. godine po H

 

              Način/razlog dokazivanja njegovog imameta (njegovim karakteristikama)

 

 

Zbilja nekome poput vas, ko je oštrouman, dalekovid, obavješten o povodima i izvorištima govora, svjestan značenja i smislova, koji pažljivo promatra Allahovog poslanika, s.a.v.a., njegovu dalekosežnu mudrost, njegovo pečaćenje vjerovjesništva, i svjestan je vrijednosti njegovih djela i riječi, i toga da on ne govori po hiru svom, takvom čovjeku ne mogu promaći intencije tih hadisa, niti mu je skriveno ono što oni iziskuju, na temelju i običajnog i racionalnog prava. Tebi nije skriveno, jer ti spadaš u red priznatih autoriteta i dokaze arapskog jezika, da se u ovim hadisima, Aliju dodjeljuju tako uzvišeni položaji, a nemoguće je da Allah, s.v.t., i Njegov poslanik, s.a.v.a., takve položaje daju bilo kome drugom osim svojim halifama i povjerenicima i dostojnicima vjere. Tako da ukoliko na hilafet ne ukazuju indikacijom adekvatnosti, a oni ga nesumnjivo razotkrivaju. I sigurno na njega ukazuju, obligatnom indikacijom, a ta nužnost je u njoj očita, u posebnom značenju. 

Daleko bilo, da velikodostojnik vjerovjesnika, daje takve uzvišene položaje bilo kome drugom osim svome oporučeniku i ovlašteniku nakon sebe. Iako onaj ko pažljivo ispita hadise koji se striktno tiču Alija, i ponovo ih sagleda s razumjevanjem i bez pristrasnosti, vidjet će da u potpunosti – osim malog broja njih – za cilj imaju Imamet. Na njega ukazuju, ili indikacijom adekvatnosti, kao u prethodnim predajama, (Spomenuti u 20., 26., 36. i 40. pismu.) poput prisege na Gadiru, ili indikacijom obligatnosti, poput hadisa o kojima smo ranije govorili – u 48. pismu – poput riječi Allahova poslanika, s.a.v.a.: “Ali je sa Kur'anom, i Kur'an je sa Alijem, neće se razdvojiti, sve dok mi ne dođu na izvor Kevser.”  (Bilježi ga Hakim u El-Mustedreku ala-s-Sahihajn, 3/124. Zehebi na istoj stranici u Talhisu. Obojica jasno ukazuju da je vjerodostojan. On spada u raširene hadise, tako da nema onog koji ne zna da je Ali sa Kur'anom a Kur'an sa Alijem, nakon vjerodostojnoga hadisa o dvije vrijedne stvari – Kur'an i Itret. Pogledaj ono što smo naveli u 8. pismu, i spoznaj pravo Imama Ehli bejta i njihovog velikodostojnika, što niko ne može pobiti niti se o tome raspravljati.)  

Ili: “Ali je meni poput položaja moje glave mome tijelu.” (Bilježi ga Hatib od El-Bera'a. Dejlemi od Ibn Abbasa. Ibn Hadžer ga prenosi u Es-Savaiku el-Muhrike, str. 75, hadis 35, drugo poglavlje, glava 9. ) 

 (علي مني بمنزلة رأسي من بدني)

Ili poput njegovih riječi u hadisu kojeg prenosi Abdurahman Ibn Avf: “Tako mi Onoga u čijoj ruci je moja duša, ili ćete obavljati namaz, i davati zekat, ili ću vam poslati čovjeka od mene ili poput mene...” (Kenzu-l-ummal, 6/405/6133. Dovoljan ti je dokaz da je Ali, poput samog Allahovog poslanika, ajet o međusobnom proklinjanju, o čijem značenju podrobno piše Fahru Razi u Tefsiru-l-Kebiru (Mefatihu-l-gajb) 2/488. I ne zaboravi ono što smo o ovom ajetu kazali u knjizi El-Kelimetu el-Garra'.)

والذي نفسي بيده لتقيمن الصلاة، ولتؤتن الزكاة، أو لأبعثن اليكم رجلاً مني أو كنفسي...

Ili na kraju kada je uzeo Alija za ruku i rekao: “Ovo je taj...” I bezbroj primjera ovakvih hadisa. Ovo je jasna korist, koju upozna svako ko duboko traga za zbiljama, koji otkriva nejasnoće, koji je zarad samog sebe pažljiv u istraživanju, i ne povodi se ni za čim drugim osim onog što shvata od nužnosti tih svetih hadisa, bez obraćanja pažnje na lične naklonosti. Selam 

- Š -